Review: Rhino Proof (Rhino Proof)


Rhino Proof (Rhino Proof)
(2018, Pure Steel Promotion)

Ir ao passado, aos anos 60, 70 e 80 buscar inspiração, não parece ser má ideia. Mesmo que nos pareça que já ouvimos algumas dessas coisas vezes sem conta, existe sempre aquele saudosismo. Ora, os Rhino Proof estreiam-se em formato longa-duração com um álbum homónimo que se reveste de muitas dessas influências retro, nomeadamente a vertente mais bluesy do hard rock onde se inclui, naturalmente Deep Purple. E aí, o timbre vocal de Jukka Nummi e a magistral utilização do Hammond – que, definitivamente, dá uma alma única aos temas - não só se destacam, como também aproximam Rhino Proof da referência citada. As bases instrumentais são bastante conseguidas e nelas desenvolvem-se melodias interessantes. E se adicionarmos uma adequada dose de variabilidade – umas aproximações ora mais para o lado do classic rock, ora do southern rock, ora mesmo para o country – temos uma estreia muito consistente. Longe de ser altamente original, mas com boas canções, bons executantes, energia e atitude. E um disco que apetece ouvir…   [90%]

Highlights
Lucky Me, Anchorage, Gravity, That’s The Way It Goes, Devils Playground, 1000 Years Too Soon

Tracklist
1.      Code Of The Road
2.      Lucky Me
3.      Anchorage
4.      Heartland
5.      Gravity
6.      That’s The Way It Goes
7.      Devils Playground
8.      Worth Of Nothing
9.      More And More
10.  One Shot Deal
11.  1000 Years Too Soon

Line-Up
Jukka Nummi – vocais
Rane Riikonen – guitarras
Pasi Nousiainen – baixo
Janne Tikkanen – bateria
Marko Sallinen – guitarras

Internet
Website    
Facebook    
Youtube   

Edição

Comentários